‘Kijk, ze lacht naar me !!’ Het is drie weken na de begrafenis van Mark, en ik zit met Abby op een boxkleed te spelen. Sinds de begrafenis heb ik de volledige zorg voor Abby op me genomen. Maarten is er niet blij mee, omdat hij vindt dat we nu niet meer van ons studentenleven kunnen genieten. Het zorgen voor zo’n kleintje is inderdaad zwaar, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om haar in een pleeggezin te plaatsen. Mijn ouders hebben het zo zwaar met het verlies van mijn broer en ze kunnen het niet aan om nu nog voor een baby te gaan zorgen, dat het voor mij de enige logische oplossing was om Abby te adopteren.
‘Hier is haar flesje’ Maarten reikt me het flesje melk aan en gaat verder met zijn huiswerk.
‘Ga je vanavond naar het feestje van Anouk en Bjorn ?’ Vraag ik hem terwijl ik met Abby op de bank ga zitten om haar te voeden.
‘Ja, en Kate jij hebt beloofd dat je mee zou gaan deze keer !’
‘Ik weet het, maar ik blijf liever thuis, ik moet nog heel veel doen voor school en de was heeft zich ook maar opgestapeld’ Ik knik in de richting van het washok. ‘Bovendien moet ik morgen om 9:00 met Abby naar het consultatiebureau’.
‘Verdomme Kate, we doen nooit meer iets samen, het lijkt wel alsof we een of ander oud getrouwd stel zijn. Je weet dat ik altijd heb gezegd dat ik dat niet wil !’ Maarten staat op en loopt boos de kamer uit. Ik laat hem maar even, want ik weet dat er nu toch niet met hem te praten valt.
De afgelopen weken lijkt het alsof hij steeds verder van me is vervreemd, iets waarvan ik altijd heb gezegd dat het onmogelijk was, omdat we al zo lang bij elkaar zijn.
Abby heeft haar flesje leeg en ik klop rustig op haar ruggetje, waarbij ze me met haar blauwe ogen aankijkt. ‘Ik blijf lekker bij jou, mooi meisje’ En ik verstop mijn gezicht even in haar krulletjes.
Ik leg Abby terug in haar box en loop naar de slaapkamer waar Maarten zich aan het omkleden is. God wat is hij toch sexy. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om hem heen, en druk een zoen op zijn schouder.
‘Kate, hou op. Ik ben echt pissed dat je weer niet mee gaat vanavond. Tot straks, ik weet niet hoe laat ik thuis kom’. Met deze woorden trekt hij zich los en even later hoor ik de voordeur dichtslaan.
Ik besluit om samen met Abby even door het park te wandelen, ze ligt lekker tevreden te slapen in haar wagen als er ineens een hond langs komt rennen. ‘Max, MAAAX,’ in een flits zie ik een jongen langs rennen, hij lijkt iets jonger dan ik ben. Ineens voel ik iets tegen mijn rug, ik draai me om en zie dat de jongen tegen me op is gelopen.
‘Woow, je hond is de andere kant op gerend’ Ik kijk de jongen aan en zie dat hij hele mooie groene ogen heeft, en hetzelfde bruine krullende haar als mijn nichtje.
‘Sorry, heb ik je pijn gedaan?’ Zegt de jongen met een aangename hese stem. Nu ik zijn stem hoor en hem eens goed bekijk komt hij me bekend voor, maar ik kan niet zeggen waarvan.
‘Nee, haha ik kan wel tegen een stootje’
‘Sorry, nogmaals maar ik raak die hond ook altijd kwijt’ De jongen trekt zijn wenkbrauw op en speurt in de verte of hij de hond ziet.
Ik draai me om en kijk mee of ik zijn hond zie. Met begint Abby te huilen en ik pak haar uit de wagen om haar te troosten.
‘Rustig maar kleintje, het komt goed’ Ik wrijf haar over haar ruggetje, hier wordt ze normaal rustig van maar nu lijkt het niets te helpen want ze krijst alleen maar harder.
De jongen heeft inmiddels zijn hond gevonden en aangelijnd en staat geamuseerd toe te kijken hoe ik Abby tevergeefs probeer te troosten.
‘Mooi kindje, Ik ben Harry trouwens’ en hij geeft me een hand. ‘Mijn naam is Kate, en dit kleine meisje is Abby’. Zonder iets te vragen pakt Harry de nog steeds schreeuwende Abby uit mijn armen en begint over haar buikje te wrijven.
‘Ze zal wel kramp hebben, en dan helpt het wrijven op haar buik, dat helpt trouwens bij alle vrouwen’ Hij kijkt me met een knipoog aan.
Terwijl hij door gaat met het wrijven over haar buikje houdt Abby op met huilen en kijkt hem in plaats daarvan aan met haar grote blauwe ogen.
Harry lacht naar haar en legt haar terug in de wagen. ‘Ik moet er weer eens vandoor, ze staan op me te wachten. Ik zie je nog wel hier hé?’ Vraagt hij en hij geeft me een zoen op mijn wang. Ik kan niets meer uitbrengen en sta hem beduusd aan te kijken. ‘Ehh…. Ja….. tuurlijk…. Bedankt’ Stamel ik terwijl Harry zich omdraait en gevolgd door Max weg loopt.
‘Nee mam het gaat prima met Abby ze heeft alleen wat krampjes…. Ja ook op school…. Ja ook met Maarten, denk ik teminste… Komt goed… Nee…. Oke…Doei, Ik hou van jullie.’ Het telefoongesprek met mijn moeder zet me aan het denken. Mijn ouders zijn op vakantie in Engeland, om even van omgeving te veranderen en om mijn tante te bezoeken. Ik vraag me af of ik niet ook beter een tijdje naar het buitenland kan gaan. Misschien als Maarten en ik elkaar een tijdje niet zien dat we weer beter met elkaar kunnen opschieten. Harry. Wie was die jongen toch, en waarom kreeg ik hem niet uit mijn hoofd ?
Abby begint te huilen, en ik sta op en loop naar haar kamertje. Met dat ik haar optil en over haar buikje wrijf hoor ik de sleutel in het slot en een paar seconden laten komt Maarten het kamertje binnen. Hij kijkt even naar Abby en draait zich vervolgens om. ‘Ik ga douchen, heb bier over me heen gekregen. Het feest was te gek, je hebt wat gemist! Weet je dat Eva en Tom uit elkaar zijn ?’ Ik loop met Abby naar hem toe. ‘Hoe bedoel je dat ze uit elkaar zijn? Wat is er gebeurd?’
Eva en Tom zijn net als Maarten en ik al jaren bij elkaar en hun break-up komt een beetje als donderslag bij heldere hemel.
‘Oh Tom wilde genieten van het leven, hij wilde niet meer gebonden zijn’ Roept Maarten vanuit de douche naar me. Door zijn toon begint een deel van mij zich zorgen te maken. Ik leg Abby terug in bed en loop naar de kamer.
‘Ze slaapt, eindelijk….’ Maarten ploft weer naast me op de bank. Ik kruip tegen zijn borst aan en voel de warmte door mijn dunne pyama heen.
‘Veel werk hé zo’n kleintje?’ Ik kijk mijn vriend in zijn ogen aan, en zie dat hij weer die vreemde blik in zijn ogen heeft.
‘Ja, luister Kate ik ben al een tijdje op het goede moment aan het wachten, maar door alles wat er gebeurd is, is het er nooit van gekomen.’ Maarten schuift zijn arm onder me uit en ik ga rechtop op de bank zitten. Benieuwd naar wat er komen gaat.
‘Oké, wat wil je dan vertellen ?’
‘Ik… Sorry Kate, maar ik weet echt niet hoe ik dit op een andere mannier kan zeggen…. We zijn al te lang bij elkaar, ik wil nu nog geen serieuze relatie hebben zonder dat ik weet wat ik echt wil. En nu, met de baby erbij is het allemaal veel te serieus geworden….. Sorry.’ Ik kijk Maarten aan en zie dat hij het echt meent. Ik ben te moe om ruzie met hem te maken, of om te gaan discussiëren.
‘Komt het door Tom en Eva ?’
‘Ja, ik heb het er met Tom over gehad. Ik trek morgen bij hem in.’
‘Oké, prima maar je slaapt wel op de bank vanavond en morgenvroeg ben je meteen weg’ Ik kijk Maarten boos aan en het dringt nog niet helemaal tot me door dat jaren van een relatie in een paar seconden weggevloeid zijn.
Voor ik naar bed ga kijk ik nog even bij Abby, die als een prinsesje in haar roze wiegje ligt te slapen. Het wiegje dat mijn broer zelf voor haar gemaakt heeft. Ik haal mijn hand even over haar wangetje en druk voorzichtig een zoen op haar haartjes.
Wanneer ik in bed lig komen de tranen. Waarom heeft hij dit gedaan? Net nu het weer beter ging met iedereen.
Terwijl ik mezelf in slaap huil schiet er nog iets anders door mijn gedachten: Waar komt Harry me toch bekend van voor?
